11/01/2019. Historia medycyny tropikalnej

Rozwój medycyny tropikalnej jest ściśle związany z przemieszczaniem się ludzi, które na większą skalę rozpoczęło się na przełomie XV i XVI wieku w związku z kolonialnymi aspiracjami wielkich mocarstw.

# 1 Źródło ilustracji: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e3/John_Cleveley_the_Younger%2C_Views_of_the_South_Seas_%28No._3_of_4%29.jpg

Długie podróże statkami, zetknięcie z nowymi lądami wpływały na zdrowie podróżnych. Konieczne było poszukiwanie nowych metod postępowania leczniczego i nowych rozwiązań.

# 2 Źródło ilustracji: https://en.wikipedia.org/wiki/HMS_Grampus_(1802)

Jednym z takich rozwiązań było tworzenie pływających szpitali – najbardziej znane to HMS Grampus ( leczył marynarzy) oraz HMS Dreadnought (służył kwarantannie).

# 3 Źródło ilustracji: https://en.wikipedia.org/wiki/Seafarers_Hospital_Society#/media/File:HMSDreadnought1801.jpg

Konieczne też było zapewnienie opieki lekarskiej ludziom, którzy osiedlili się w kolonizowanych krajach. Naturalną koleją rzeczy było pojawienie się w XVII i XVIII wieku lekarzy w koloniach zamorskich. Świadomość innych niż europejskie schorzeń przenikała do umysłów Europejczyków różnymi drogami. Na przykład opis malarii pojawia się w dziele W. Szekspira (1564 – 1616) Henryk V. Natomiast angielski lekarz Thomas Sydenham opisał leczenie gorączki w przebiegu malarii za pomocą wyciągów z kory chinowca. Nie wszystkim kolonialistom pisany był powrót do zdrowia i w związku z niepomyślnymi przebiegami schorzeń powstało określenie white man’s grave czyli grób białego człowieka. Ci którzy powracali do Europy także borykali się z chorobami nabytymi podczas pobytu w koloniach. Nic więc dziwnego, że głównymi problemami zdrowotnymi w Anglii w epoce wiktoriańskiej były dżuma, cholera, dur brzuszny, ospa prawdziwa, a także gruźlica.

# 4 Apteczka podróżującego w tropiki ( źródło:https://www.amazon.com/Tropical-Medicine-Illustrated-History-Pioneers/dp/0123739918#reader_0123739918

Praktykujący w krajach kolonialnych lekarze także powracali do Europy i wyciągali wnioski z doświadczeń zdobytych podczas wyjazdów. Powstały takie organizacje i instytucje jak London School of Tropical Medicine w 1899 roku oraz The Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene w 1907 roku. Pierwszym prezydentem był dr Patrick Manson , który praktykował na Tajwanie, w Chinach, Hong Kongu oraz w Londynie. Dr Patric Manson jest także autorem pierwszego podręcznika chorób tropikalnych Tropical diseases A manual of diseases of warm climates.

Wkrótce potem powstała także Liverpool School of Tropical Medicine.

# 4 Źródło ilustracji: https://en.wikipedia.org/wiki/London_School_of_Hygiene_%26_Tropical_Medicine#/media/File:London_School_of_Hygiene_%26_Tropical_Medicine,_the_Reading_Room_of_the_School%27s_Library.jpg

Zdjęcie biblioteki London School of Tropical Medicine pochodzi z 1929 roku!

Historia kołem się toczy… współczesną epokę charakteryzuje nie kolonializm, ale globalizm – on także odbija się na zdrowiu białego człowieka- powtórzę tak politycznie niepoprawną nazwę!

Ilustracją tego wpływu jest na przykład 1700 przypadków malarii ( w tym 8 zgonów) w 2011 roku w Anglii. Powstają w związku z tym różne inicjatywy jak The Global Network for Neglected Diseases. ( film edukacyjny https://www.youtube.com/watch?time_continue=61&v=sEHmXUvpHA4 )

Źródło: https://books.google.pl/books?id=GTjRAQAAQBAJ&pg=PA49&source=gbs_toc_r&cad=4#v=onepage&q&f=true

@mimax2 /Krystyna Knypl