Teoria mozaikowa 16. Twórczyni najlepszych teorii

Poprzedni rozdział

Następny rozdział

Rozdział 16.Twórczyni najlepszych teorii

Pisanie wspomnień jest miłym przywilejem wieku dojrzałego, dzięki czemu jesteśmy wszyscy młodsi.

Tytuł tego rozdziału nawiązuje do pewnego powiedzienia prof. Joli Chodakowskiej, którą miałam zaszczyt i przyjemność spotkać w początkach mojej drogi zawodowej. Wielu naszym wspólnym kolegom znany był zwyczaj Joli, która po obchodzie usadowiwszy się na krześle, zwykła mawiać: – Czy ktoś chce posłuchać moich porad na temat nieporozumień małżeńskich oraz wychowania dzieci? Mam najlepsze teorie nieskażone żadną praktyką.

prof jolanta Chodakowska na lekarskim szlaku400

Jola jest bardziej obecna we wspomnieniach niż na fotografiach, udało mi się znaleźć tylko zdjęcie spod powyższego linku.

Jak często miała okazję Jola doradzać w takich kwestiach, ze zrozumiałych względów statystyki zachowują dyskretne milczenie, natomiast wielokrotnie korzystaliśmy z jej merytorycznych porad w sprawach codziennej praktyki lekarskiej oraz podczas pisania artykułów naukowych.

Błyskotliwy intelekt, dogłębna znajomość medycyny, życzliwość wobec młodszych kolegów, piękna angielszczyzna, prawość charakteru – to cechy, które nam wszystkim kroczącym wspólnie z Jolą na różnych odcinkach drogi zawodowej zawsze będą się z nią kojarzyły.

Miałyśmy okazję współpracować przy jednym z badań klinicznych oceniających lek hipotensyjny – nie brakowało emocji badawczych, przy pokonywaniu których Jola towarzyszyła nam, młodym wówczas badaczom. Na zakończenie badań zaprosiła nas na prywatną kolację w sympatycznej atmosferze.

Równie miły był wspólny wyjazd służbowy na posiedzenie Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego do Polanicy Zdroju w maju 1980 roku, podczas którego niezapomniany wykład na temat transplantacji serca miał Marius Barnard z Kapsztadu, brat Christiana.

Marius Barnard

Źródło: https://prabook.com/web/marius.barnard/2269128

Do miejsca obrad podróżowałyśmy w przedziale sypialnym, Jola widząc moje wahanie przed zajęciem górnego posłania, zaoferowała, że będzie dla niej, co jako osoba nieprzepadająca za otwartymi i wysokimi przestrzeniami zachowuję we wdzięcznej pamięci do dziś.

Piękną scenerię wykładu przy świecach zapamiętali wszyscy uczestnicy spotkania. W wolnych od obrad chwilach spacerowałyśmy po Polanicy Zdroju, Jola fotografowała plenery, opowiadała o swoim pobycie na stypendium w Stanach Zjednoczonych.

Jesteś, Jolu, nie tylko w naukowych bazach danych – https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/?term=Chodakowska%20J&cauthor_id=12371054&page=9 – ale także, a może przede wszystkim, w naszej serdecznej koleżeńskiej pamięci oraz na kartach pewnej powieści…

Cytując Horacego, możesz powiedzieć: Non ominis moriar

Zbudowałem monument trwalszy niż ze stali
Mocniejszy nad piramid królewskich istnienie
Deszcz wielki go nie zmyje, wicher nie powali
Stuleci niezliczonych nie zniszczy go tchnienie

Bieg czasu go nie wzruszy i lat przemijanie
Nie cały przecież umrę – przetrwam w swoim dziele
Śmierć – bo zamieszkałem w nadczasowej chwale
Jakbym młodzian wciąż w nowym odradzał się ciele (…)

Horacy, Exegi monumentum, pieśń III, 30
https://pl.wikisource.org/wiki/Exegi_monumentum

        prof Henryk Chlebus na lekarskim szlaku400

W tym samym okresie miałam zaszczyt spotkać profesora Henryka Chlebusa. Był on życzliwym i oddanym opiekunem młodych lekarzy rozpoczynających swoją karierę na ścieżkach zawodowych i naukowych.

Towarzyszył mi jako opiekun podczas egzaminu specjalizacyjnego z chorób wewnętrznych I stopnia, który zdawałam w Szpitalu Bielańskim. Razem ze mną tego samego dnia egzamin zdawała dr Martyna Wierzbicka, która w dalszym latach specjalizowała się w pulmonologii, oraz dr Krzysztof Dziubiński, który potem specjalizował się w chorobach zakaźnych. Po pomyślnie zdanym egzaminie zaprosiliśmy profesora Henryka Chlebusa na obiad do restauracji Bazyliszek na warszawskim Starym Mieście.

                        Restauracja Bazyliszek

Profesor był także przewodniczącym komisji egzaminacyjnej, przed którą zdawałam egzamin specjalizacyjny II stopnia z chorób wewnętrznych. Zachowuję we wdzięcznej pamięci jego przyjazne pytania naprowadzające mnie na tory właściwej odpowiedzi w niełatwym pytaniu: Jakie wdrożę postępowanie w przypadku epidemii żółtaczki w szpitalu powiatowym, w którym jestem ordynatorem oddziału chorób wewnętrznych. W latach 70. problem wirusowego zapalenia wątroby typu B faktycznie miał wymiar epidemiczny, czego innym dowodem były oddziały tzw. żółtaczkowe – na jednym z nich odrabiałam staż w Szpitalu Zakaźnym przy ul. Wolskiej w Warszawie.

Profesor był także opiekunem studenckiego koła naukowego przy II Klinice Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Warszawie. Koło powstało w roku akademickim 1965/66.

Profesor Henryk Chlebus był promotorem prac doktorskich kilkorga moich kolegów. Gdy otrzymał profesorską nominację w Belwederze, na uroczyste przyjęcie z tej okazji w jego domu byli zaproszeni także wszyscy doktoranci. Praca nad doktoratami wykonanymi pod jego kierunkiem charakteryzowała niezwykła dokładność i perfekcja zarówno w sprawach merytorycznych, jak i językowych. Miałam okazję korzystać z konsultacji profesora Henryka Chlebusa mojego doktoratu i dzięki wspomnianej skrupulatności wyłapano pewną istotną nieścisłość.

Zainteresowania naukowe profesora Henryka Chlebusa koncentrowały się wokół badań graficznych układu krążenia, zagadnień związanych z niewydolnością krążenia, zatorowości płucnej, zawału serca.

Warto odnotować fakt, że w 1965 roku profesor był na stypendium naukowym przyznanym przez National Heart Institute, które realizował w Cardiovascular Division, Department of Medicine, University of Kentucky College of Medicine, Lexington, Kentucky, gdzie współpracował ze słynnym kardiologiem prof. Borysem Surawiczem, którego życiorys i koleje losu również zasługują na przypomnienie. Dzięki temu prof. Henryk Chlebus mógł przekazywać studentom najnowszą wiedzę z zakresu kardiologii.

                               Prof. Borys Surawicz

Źródło: https://www.acc.org/latest-in-cardiology/articles/2015/05/20/15/54/in-memoriam-acc-past-president-borys-surawicz-md-macc

Wyniki badań przeprowadzonych podczas pobytu na stypendium były publikowane w renomowanych czasopismach amerykańskich.

Wykaz prac naukowych, których profesor Henryk Chlebus był autorem lub współautorem: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Chlebus%20H%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=5332793.

Wspominając przeszłość oraz ludzi spotkanych na naszej drodze zawodowej i życiowej, ocalamy ich osiągnięcia od zapomnienia.

@mimax2 / Krystyna Knypl